Δίας – Ζευς –  Τι αντιπροσωπεύει ο μέγιστος θεός όλων

Θεός Δίας

Η δύναμη και η φύση του θεού Δία αναλύεται στον ορφικό του ύμνο που είναι η κυριότερη πηγή που μας βοηθά στον απόσυμβολισμό όλων των μύθων του, αλλά και τα πλατωνικά κείμενα όπου ο Σωκράτης με τους συνομιλητές του μας δίνει πολύτιμες πληροφορίες.

Το όνομα του μέγιστου Θεού Δία – Ζευς – Ζήνας μας δηλώνει την φύση, την ενέργεια και την δύναμη του υψίστου Θεού των Ελλήνων.

Όπως μας λέγει ο Σωκράτης στο έργο του Πλάτωνα Κρατύλος το όνομα του Θεού Δία είναι λόγος ακέραιος, μια πρόταση δηλαδή που εμείς την διχοτομούμε με αποτέλεσμα άλλοι να τον αποκαλούν Ζήνα (ομηρικός ύμνος) και άλλοι δε Δία.

Από την στιγμή που θα ενώσουμε το όνομα Δίας και το όνομα Ζήνας σε μία πρόταση προφέρουμε το …Δία αυτόν ζούμε… αμέσως λοιπόν αναγνωρίζουμε την φύση του Θεού, διότι είναι ο αίτιος του ζην ( ζην = ζωή άρα είναι η αιτία της Ζωής) τόσο του δικού μας ζην όσο και όλων των άλλων εν βίων όντων. Χωρίς τον νόμο του θεού  Δία Ζευ δεν υπάρχει ζωή.

Το όνομα Ζήνας δηλώνει την ζωογόνα ροή των πάντων. Από την γέννηση ενός άστρου, ενός πλανήτη, ενός γαλαξία μέχρι και την γέννηση των όντων.

Το όνομα Ζευς προκύπτει από το αρχαιοελληνικό ρήμα ζεύγνυμι που σημαίνει συνδέω, ενώνω.

 Φέρνοντας λοιπόν σε ζεύξη (ΖΕΥΣ) όλες τις συμπαντικές και φυσικές δυνάμεις, ενέργειες και νόμους, διασφαλίζει την τάξη και την εξέλιξη των πάντων μέσα στο σύμπαν κόσμος. Στον ορφικό ύμνο ο Ορφέας αποκαλεί τον Θεό μας Δία – Ζευς ως άφθιτο που σημαίνει ότι η ύπαρξη, του η ενέργεια του, η δύναμη του, είναι αθάνατη και δεν μπορεί ο χρόνος (ΚΡΟΝΟΣ) να την φθείρει σηματοδοτώντας την συνεχόμενη ζεύξη και διαίρεση των αντίθετων πλευρών (παρ. αρσενικό-θηλυκό, καρποφόρο- επικονίαστης), οι οποίες δημιουργούν, πολλαπλασιάζονται, εξελίσσονται και ξαναγεννιούνται συνεχώς φέρνοντας τον κύκλο της ζωής σε μια αέναη και αθάνατη διαδικασία.

Είναι λοιπόν ο Θεός που κατέχει τα νοητά (είναι νους), καθώς όπως προαναφέραμε στην ανάλυση του ονόματος του θεού Κρόνου από τον Σωκράτη λέγεται και Κορόνους όνομα το οποίο είναι σύνθετη λέξη και πηγάζει από την λέξη κόρος ως πρώτο συνθετικό, που σημαίνει καθαρός, από το κόρη ή κόρα στα δωρικά και αιολικά, (και όταν λέμε καθαρός εννοούμε, καθαρότις ουσίας, γνήσιος) και ως δεύτερο συνθετικό έχουμε την λέξη νους, οπότε ο θεός Δίας θεωρείται γόνος μιας μεγάλης και τέλειας διανοίας άρα και κάτοχος του νοητού πεδίου. Επίσης κατευθύνει όλους τους κόσμους όλων των δια-στάσεων καθώς έχει τον πλήρη έλεγχο του χρόνου. Εδώ λοιπόν έχουμε μια αλλαγή στην πρωτοκαθεδρία η οποία συμπληρώνει τον προκάτοχο της φέρνοντας την εξέλιξη και την ζωή.

Το Δίας τώρα δηλώνει τον διαχωρισμό των δύο αντιθέτων που είχε ενώσει ως Ζευς επιβάλλοντας τόσο την εξέλιξή τους όσο και την αναγέννηση τους σε κάτι ποιο ανώτερο.

Ορφικός ύμνος θεού Δία

Ζευ πολυτίμητε, Ζευ άφθιτε, τήνδε τοι ημείς μαρτυρίην τιθέμεσθα λυτήριον ηδέ πρόσευξιν. ω βασιλεύ, διά σήν κεφαλήν εφάνη τάδε πάντα, Γαία θεά μήτηρ ορέων θ’ υψαύχενες όχθοι και πόντος και πάνθ’, όποσ’ ουρανός εντός έταξε, Ζευ Κρόνιε, σκηπτούχε, καταιβάτα, ομβριμόθυμε, παντογένεθλ’, αρχή πάντων παντών τε τελευτή. Αυτοπάτωρ μακάρων τε θεών πάτερ ηδέ και ανδρών, σεισίχθων, αυξητά, καθάρσιε, παντοτινάκτα, αστράπιε, βρονταίε, κεραύνιε, φυτάλιε Ζευ κλυθί μευ, αιολόμορφε, δίδου δ’ υγίειαν αμεμφή ειρήνην τε θεάν και πλούτου δόξαν άμεμπτον.

Απόδοση

Ζευ πολυτιμημένε, Ζευ άφθαρτε, σε εσένα εμείς αυτήν εδώ την λυτρωτική μαρτυρία και προσευχή σου απευθύνουμε, ω βασιλέα, που με την δική σου βούληση όλα τούτα φανερώθηκαν, η Γαία θεά μητέρα μας και των ορέων οι υπερήφανες κορυφές, και η βαθειά θάλασσα, και όλα όσα ο ουρανός εντός του περιέχει. Ζευ Κρόνιε, που το σκήπτρο κρατάς, κατερχόμενε, ισχυρόκαρδε, συ που γεννάς τα πάντα και είσαι η αρχή και το τέλος των πάντων. Αυτοπάτορα, πατέρα των μακάρων θεών αλλά και των ανθρώπων, κοσμοσείστη, συ ο αυξητής, συ ο καθαρός, ο τα πάντα δονών, αστράπιε, βρονταίε, κεραύνιε, των πάντων τροφέα Ζευ, άκουσέ με, απειρόμορφε, και δίνε μας υγείαν άψογη, αλλά και την θεϊκήν ειρήνη, και να δεχόμαστε τον πλούτο με τρόπο άμεμπτο.

Απόσπασμα από το βιβλίο των εκδόσεων τριήρης ΤΟ ΠΥΡ ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ