ΕΚΤΟΡΑΣ Ο ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΟΣ ΗΡΩΑΣ ΤΩΝ ΤΡΩΩΝ

Αρχικά ξεκαθαρίζουμε ότι ο Έκτορας ηταν ο αμυνόμενος και ο υπερασπιστής της πόλεως του της Τροίας καθώς δέχθηκε την επίθεση των Αχαιών. Ας δούμε όμως από την αρχή τα στοιχεία και τα επικά γεγονότα.

Ο Έκτορας ήταν ο πρωτότοκος γιος του Πρίαμου και της Εκάβης, ένας ήρωας με ήθος με αρχές και αυξημένο το αίσθημα δίκαιου.

 Ο Έκτορας είναι από τα κεντρικά πρόσωπα του έπους της Ιλιάδας, και ήταν ο μεγαλύτερος από τα τέσσερα ακόμη αδέρφια του, τα οποία ήταν ο Πάρης, η Κασσάνδρα, η Πολυξένη και Δηίφοβος.

 Το άριστο του χαρακτήρα του γίνεται γνωστό καθώς πάντα τιμούσε τα ήθη της πόλης του και σέβονταν απεριόριστα τους Έλληνες θεούς για αυτόν τον λόγο ο θεός Απόλλωνας ηταν πάντα δίπλα του, σεβόταν τους γονείς του, τη σύζυγό του Ανδρομάχη, ενώ φερόταν τρυφερά στο παιδί του. Παράλληλα, παραμένει στοχαστικός και συνειδητοποιημένος για τη ζωή και το θάνατο καθώς ηταν γνώστης και μυημένος.

Ήταν παντρεμένος με την Ανδρομάχη, η οποία ήταν κόρη του Ηετίωνα, βασιλιά της Θήβας. Με τη σύζυγό του απέκτησε ένα αγόρι, τον Αστυάνακτα.

Στην Ιλιάδα του Ομήρου, η ομιλία Ἕκτορος και Ἀνδρομάχης (Ραψ. Ζ, 369-529) είναι η περιφημότερη σκηνή του ομηρικού έπους όπου ο ποιητής μας Όμηρος παρουσιάζει «τον μεγαλύτερο ήρωα των Τρώων, όχι ως τον φοβερό πολεμιστή, αλλά τον γιο, τον αδερφό, τον σύζυγο, τον πατέρα και μας δείχνει τους δεσμούς που τον κρατούν στην πόλη μέσα, και την ίδια στιγμή τον σπρώχνουν έξω στη μάχη με τον Αχιλλέα για να τους υπερασπιστεί.

Ο Έκτορας απολάμβανε τον σεβασμό όλων των αρχαίων Ελλήνων, παρά το γεγονός ότι ήταν εχθρός τους. Αναγνωριζόταν το θάρρος και ο σεβαστικός χαρακτήρας του, εξαιτίας και της αρνήσεώς του να εγκρίνει τις πράξεις του αδερφού του Πάρη καθώς όταν είδε την Ελένη μαζί με τον Πάρη έγινε έξαλλος και είχε ήδη καταλάβει πως αυτήν η πράξη του αδερφού του θα ηταν και το τέλος της Τροίας.

Ηταν λοιπόν αναγκασμένος να υπερασπιστεί την Τροία καθώς οι Αχαιοί και ιδιαίτερα ο Αγαμέμνωνας την ήθελε υπό την επιρροή του καθώς η Τροία ηταν μια ανερχομένη δύναμη του τότε ελληνικού κόσμου τόσο στο εμπόριο την ναυτιλία όσο και στον στρατό.

Έτσι με την κίνηση του αδερφού του Πάρη η αφορμή για τον πόλεμο δόθηκε και ο Έκτορας Λόγω της προχωρημένης ηλικίας του πατέρα του Πριάμου, είχε αναλάβει τις ευθύνες διακυβέρνησης της Τροίας οπότε και την υπεράσπιση της. 

Την φιλοπατρία του την δηλώνουν τα φλογερά του παραγγέλματα όπως το ρητό «Εἷς οἰωνὸς ἄριστος, ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης», που σημαίνει «Ένας είναι ο καλύτερος οιωνός, ν’ αγωνιζόμαστε για την πατρίδα».

Στη ραψωδία Η, ο Έκτορας προτείνει να τερματιστεί ο πόλεμος με μονομαχία ανάμεσα στον ίδιο και σε όποιον πολεμιστή επέλεγαν οι Αχαιοί. Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκε ο Μενέλαος, τον οποίο τελικά συγκράτησε ο αδερφός του Αγαμέμνονας. Άλλοι εννέα προθυμοποιήθηκαν να μονομαχήσουν ο Αγαμέμνων, ο Τυδείδης  ο Διομήδης, οι Αίαντες, ο Ιδομενέας, ο Μυριόνης, ο Ευρύπυλος, ο Θόας, ο Οδυσσέας, αλλά ύστερα από κλήρωση επιλέχθηκε ο Αίαντας από τη Σαλαμίνα. Ωστόσο, η μονομαχία κατέληξε σε ισοπαλία μετά από μεσολάβηση των κηρύκων Ιδαίου και Ταλθύβιου. Οι δύο μονομάχοι σταμάτησαν την αναμέτρησή τους, αντάλλαξαν δώρα μεταξύ τους σύμφωνα με το έθιμο των ισόπαλων μονομαχιών, αναγνωρίζοντας την ικανότητα και τη ρώμη που τους διέκρινε.

Η μονομαχία με τον Αχιλλέα καθώς ο Έκτορας αμυνόμενος θανάτωσε τον Πάτροκλο, ηταν για τον Έκτορα κομβικό σημείο για τον ίδιο αλλά και την Τροία καθώς εάν ο Έκτορας χάσει την ζωή του η Τροία θα έπεφτε, αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο στον Έκτορα που πάρα την σίγουρη ήττα του από τον Αχιλλέα στάθηκε σαν ήρωας απέναντι του που σχεδόν κάνεις δεν θα τολμούσε να το κάνει.

Ο ίδιος ο Αχιλλέας αναγνώρισε την ανδρεία και το θάρρος του Έκτορα καθώς όταν του έφυγε ο θυμός και συγκινημένος από τις παρακλήσεις του βασιλιά γέροντα Πρίαμου, διέταξε να πλύνουν και να στολίσουν τον νεκρό, παραδίδοντάς τον στον γέρο βασιλιά, για να τον πάει στην Τροία έτσι ώστε να καεί στην νεκρική πυρά με όλες τις τιμές όπως ακριβώς έπρεπε να γίνει.

Πρέπει να διαβάζουμε πολύ προσεκτικά τα αρχαία μας κείμενα και να αποκομίζουμε στο μέγιστο την γνώση που μας μεταφέρουν.

Για να προλάβω αυτούς που θα πουν ότι η Τρώες δεν ηταν Έλληνες λέγω το εξής,

Οι Τρώες ήταν ΕΛΛΗΝΕΣ.

Ο Όμηρος μας παρουσιάζει τον βασιλιά των Τρώων Πρίαμο, την οικογένειά του, το γενεαλογικό δένδρο αυτής της δυναστείας που βασιλεύει την εποχή του Τρωικού πολέμου, τα ανάκτορά του, την πόλη του, τα τείχη της, τους ναούς, τη λατρεία, και τα έθιμα.

Οι Τρώες λοιπόν φέρουν ελληνικά ονόματα, όπως Έκτωρ, Πολίτης, Αλέξανδρος, Πολυξένη, Αντήνωρ, Ανδρομάχη, Δηίφοβος, Αστυάνακτας, Ακάμας, Πολύδωρος….

ενώ υπάρχουν και διπλές ονομασίες που μνημονεύει ο Όμηρος, αφού ο γιος του Έκτορα ονομάζεται Αστυάνακτας και Σκαμάνδριος, ο Πάρης λεγόταν και Αλέξανδρος, η Μύρινα λέγεται και Βατεία ο ποταμός Ξάνθος λέγεται και Σκάμανδρος .

Ο Όμηρος παρουσιάζει σε όλο το έπος τους αρχηγούς των Αχαιών και των Τρώων να επικοινωνούν ευθέως χωρίς διερμηνείς, όπως ο Έκτορας με τον Αίαντα, τον Πάτροκλο ή τον Αχιλλέα, ο Πρίαμος επισκέπτεται στην σκηνή του τον Αχιλλέα και κουβεντιάζουν μόνοι τους για την απόδοση του νεκρού, ο Οδυσσέας και ο Μενέλαος κατά την άφιξη των Αχαιών μίλησαν στην συνέλευση της Τροίας άρα όλοι μιλούν την Ελληνική γλώσσα.

Ο Όμηρος μας παρουσιάζει ότι οι Τρώες τιμούν στα ιερά τους τους Έλληνες θεούς, ενώ ο προστάτης θεός της Τροίας είναι θεός Απόλλωνας, στα ταφικά έθιμα, αναφέρονται πανομοιότυπες πρακτικές για τα υψηλά πρόσωπα, αφού ο Έκτορας θα καεί στην πυρά, όπως ο Πάτροκλος και θα τιμηθεί με τύμβο, οι απλοί νεκροί των δύο αντιπάλων καίγονται, ενώ και στους δύο υπάρχουν οιωνοσκόποι, μάντεις όπου μόνον οι Έλληνες κατέχουν και τηρούν όλα τα παραπάνω.